Rijeka Tara u vrijeme vikenda preplavljena je ljubiteljima splavarenja iz Izraela, Francuske, Slovenije, Italije, Srbije i Crne Gore… Do sada su turisti skoro svih zemalja svijeta boravili na ovom jedinstvenom dragulju prirode pod zaštitom UNESCO-a, ističe dugogodišnji splavar Goran Leković.
Splavarenje tarom, koji mnogi nazivaju drugim Koloradom, jedinstven je događaj. Ova čista planinska rijeka, “Suza Evrope”, izvire na zapadnoj strani Komova i protiče kroz kanjon dubok do 1300 metara. Pravo uživanje je spuštati se niz brzake Tare i diviti se njenoj ljepoti. Ona ima veliki hidropotencijal, ali je treba čuvati za buduće generacije.
Građani cijelog svijeta dolaze na ovu prelijepu rijeku na splavarenje ili rafting, jer malo gdje nešto tako lijepo mogu doživjeti. Goran leković, predsjednik Društva splavara “Triftar”, koji se od 1984-te godine bavi splavarenjem, kaže da skoro nema ni jedne zemlje čiji turisti nijesu dolazili na Taru.
Po želji organizujemo slavarenje i na tradicionalnim drvenim splavovima, a najviše na gumenim rafting čamcima za deset do 15 osoba. Posjetioci su u prilici da vide pjenušavu rijeku Ljuticu, najkraću na svijetu, dužine nepunih 200 metara, sa hiljadu litara u sekundi. Ljutica u stilu imena, od siline izgleda bijela, plahovita i brza, i sa lijeve strane se uliva u Taru. Sledeći predah je ispod veličanstvenog mosta na Tari preko stotinu metara visine iznad rijeke, čiji veliki lukovi liče na orla sa raširenim krilima. Pogled iz čamaca se gubi u tom nestvarnom letu i plavetnilu neba. Nizvodno od mosta je obnovljeni srednjovjekovni Manastir Svetog arhanđela Mihaila u kanjonu, u prekrasnoj prirodi koja mami turiste. I poslednja stanica jednodnevnog splavarenja je Žugića luka, gdje je moguće i kupanje u ledenoj Tari čija je temperatura vode samo 13 stepeni. Zatim se u kampu organizuje ručak za učesnike raftinga ili splavarenja.
Ostaje nezaboravno sjećanje na vožnju njenim brzacima, preko virova i bukova do sedam metara, uz obavezno zaobilaženje Pivskog kamena i ostalih kamenih prepreka.